Glaskralen kunnen machinaal, semi-machinaal (geperst) of handmatig (geblazen) worden gemaakt. Dit leidt tot een brede variëteit aan maten en soorten.

Historie van de glaskraal

De vervaardiging van de eerste glaskralen dateert van rond 1600 voor Christus. In Europa zijn ze bekend sinds het begin van de jaartelling en werden ingezet als ruilmiddel, met name tijdens de slavenhandel waarbij kostbare en unieke kralen als betaalmiddel dienden. In de Middeleeuwen floreerde de glasindustrie in Europa, met beroemde voorbeelden zoals het Murano glas uit Venetië en het Boheemse kristal/glas uit Tsjechië, waarvan de productie vandaag de dag nog steeds voortduurt.

De productie

Voor het maken van glas worden grondstoffen zoals zand, kalk en soda tot ongeveer 1500 graden verhit, wat een vloeibare massa oplevert. Bij afkoeling vormt zich transparant glas. Gekleurd glas wordt verkregen door de grondstoffen te mengen met specifieke mineralen of chemische stoffen. Blauw en groen glas ontstaan door toevoeging van kobalt- of koperverbindingen, terwijl het gebruik van kobalt verboden is wegens toxiciteit. Rood en lila glas zijn het resultaat van vermenging met goud. Elke glasfabriek heeft zijn eigen methoden voor het maken en bewerken van glas. Kralen kunnen gewonden, geblazen, getrokken of geperst worden. Gewonden kralen ontstaan door een draad van halfgesmolten glas om een ijzeren staaf te wikkelen, die na elke winding wordt doorgesneden en verder verhit om kralen te vormen. Getrokken kralen worden machinaal gemaakt door een lange holle draad te trekken en deze in stukjes te snijden. Geblazen kralen worden handmatig gemaakt en zijn vanwege het arbeidsintensieve proces duurder dan machinaal vervaardigde kralen. Geperste kralen worden gemaakt door de halfgesmolten massa in een vorm te persen en verder te verhitten.

Na het vormen kan de kraal verder worden bewerkt.